willeke.'s Journal, 12 October 2018

Zolang als jij er ruimte voor hebt en de depressie toestaat deze ruimte te vullen. 

Ik kan je daar geen advies in geven. Ik wens je wel veel sterkte in deze strijd en hoop dat je snel kan gaan genieten zonder rotgevoel 😘. 

Dat zou wel heel eenvoudig zijn, depressie niet toestaan... 

Ervaar al je emoties en probeer je niet extra zorgen te maken over waarom je zo depri bent en waarom het zo lang duurt. Denk elke keer als je piekert zo van: wat ik voel is normaal, dit hoort er gewoon bij.. zonder diepe dalen heb je geen hoge toppen.. Misschien klinkt dit allemaal raar maar het helpt enorm als je beseft dat het gewoon normaal is en dat je effe moet doorbijten. Dus zet je schrap voor de storm en maak al je emoties bewust mee, duik niet onder met controle- en piekergedachten, ervaar je emoties met volle tuigen.. You can do it! 😊 Zie het als een uitdaging.  

Depressie toestaan een lege ruimte te vullen. En ja, voor veel of vrijwel alle mentale ellende is een relatief eenvoudige oplossing. 

een maand kan het duren 

Je brein gelooft alles dat je het wijsmaakt. Hoe meer en vaker je controle neemt over wat je het wijsmaakt hoe makkelijker dit wordt. Daarnaast heb ik verbluffende resultaten gezien bij anderen en bemerkt bij mezelf met ademhalingstechnieken. Als je hierin geïnteresseerd bent Willeke stuur me dan een berichtje dan stuur ik jou een link. 

anders toch even terug naar de behandelaar?  

Wat tante deb zegtals je gelooft dat je depressief bent dan wordt je ook depressief proberen je gedachten op andere dingen te zetten.. en vooral niet te veel piekeren..bij jezelf na gaan of het je helpt om de gedachten te hebben die je hebt zo niet proberen je gedachten om te draaien. Zo heeft iemand mij eens gezegd als je hoofdpijn hebt moet je niet denken oh wat een hoofdpijn heb ik maar denken ik ben blij dat je er bent hoofdpijn met deze gedachten ontspan je meer en wordt de hoofdpijn minder.. 

Hi Oke Dat probeer ik ook zeker. Over mij heen laten komen. Maar ik zoek het licht aan het eind van de tunnel.  

Tante Bep ik ben iemand die pijn negeert. Of het nou geestelijk is of lichamelijk. Helaas ... dat gast niet meer want mijn tranen komen gewoon of ik het wil of niet. Lekker terrasje ? En Boem hele zware deken van verdriet. Leuke film? Boem janken om alles. Rugpijn negeren? Boem niet meer kunnen lopen. Kortom mijn geest vertikt het negeren. Praten helpt gelukkig.  

Wikkie een maand kan ik wel aan.... terug naar behandelaar heeft geen zin die staan weer klaar met medische troep . Ik ga dit nog even afwachten en als het lang blijft aanhouden dan ga ik maar een afspraak maken met regressie therapeut. 💋 

Lonneke 💋🌹 

Thanks Bianca... ik moet er dus gewoon doorheen. Ik begrijp best dat onderdrukte gevoelens voor 20 jaar er niet in 20 dagen uit is het overvalt mij alleen momenteel op de verkeerde momenten maar goed ... 

Het heeft niets met negeren te maken. Als je iets negeert erken je dat het bestaat alleen kijk je er niet naar. Wat ik bedoel is dat je het zijn bestaansrecht ontneemt door het geen ruimte te geven in je bewustzijn. Niet negeren, geen plaats hebben in jouw bewustzijn voor zulke zaken. Daarnaast kun je, mocht je een leegte ervaren, deze vullen met zaken die door jou gewenst zijn. 

Lul koek.... Sorry dit raakt me even...  

Boefhje, dat het jou raakt maakt wat ik schrijf nog geen lulkoek hoor. 

Boefje 💋 . Tante deb , ik geloof echt dat je de de hersenen alles kan wijsmaken maar ik heb bet over gevoelens van verdriet die echte emoties naar boven gooien die ik exht zal moeten verwerken. Geen ruimte voor bieden betekent dat het er lichamelijk uitkomt. Ik heb net als ieder ander mijn kruis te dragen. Geen ruimte bieden dus niet erkenen geloof ik niet in. Dat komt er vroeg of laat weer uit. Het feit is en blijft dat wat ik nu doormaak te maken heeft met afkick. Hoe kun je zorgen dat je je gevoel van verdriet uitschakel ? Als ik op mijn werk ben en door een simpele trikker ineens de tranen over mijn wangen voel gaan ... hoe kan ik daar dan zelf de schuldige van zijn?  

*Het kan zijn dat je lichaam door het ertussen uit zijn van de medicatie, nu even tijd nodig heeft om wat stofjes weer terug op het juiste peil te krijgen. In dat geval zou het met een maandje of zo duidelijk beter moeten gaan. *Het kan ook zijn dat, nu de medicatie ertussen uit is, je hormonen weer redelijk vrij spel krijgen en gezien je wel de leeftijd hebt, dis geinitieerd word door de overgang. *Laat bij aanhoudende klachten ook je schildklierfUnctie even nakijken, die zou mogelijk ook verstoord kúnnen zijn wat deze klachten te weeg kan brengen. *Een dipdag of vlagen van sombere gedachten kan je mss nog wel onderdrukken, maar een serieuze depressie is echt een heel ander verhaal. Mensen die er makkelijk over denken, hebben zelf duidelijk nooit een serieuze depressie ervaren. Een de- pressie geeft aan dat er té lang bepaalde gevoelens onderdrukt (pressie) zijn en die némen (!) dan de ruimte, óncontroleerbaar. Omdat ze niet langer onderdrukt willen/mieten worden. Omdat ze juist gezien, gehoord en gevoeld wilen worden. Zelfs móeten worden omdat ze bij jou horen, vanuit een gezonde balans bezien. Ik heb in bijna 30 jaar therapeut zijn heel wat gezien op dit vlak. En ja, positief denken enz. werkt heel goed maar niet voor alles. Als je een been breekt, kan je positief denken tot je een ons weegt, maar die zal daar toch echt ook niet beter van worden.  

De oorzaak van de trigger moet eerst verwerkt worden en een plaats hebben. Het gebeurt je op dat moment. Van schuld is geen sprake Willeke 💕